دل تنگم

دل من یه روز به دریازد ورفت.                                               پشت پا به رسم دنیازد ورفت. پاشنه ی کفش فرارو ورکشید.                                                  استین همت وبالا زد و رفت. یه دفعه بچه شود وتنگ غروب .                                        سنگ توی شیشه ی فردا زد ورفت. حیونکی تازه ادم شده بود.                                                   به سرش هوای حوا زد و رفت . دفتر گذشته هارو پاره کرد.                                                         نامه ی فردا رو تا زد و رفت. زنده ها خیلی براش کهنه بودن .                                           خودشو تو مرده ها جازد و رفت. هوای تازه دلش می خواست ولی .                                            اخرش توی غبارا زد و رفت. دنبال کلید خوشبختی می گشت.                                       خودشم قفلی رو قفلا زد ورفت.